ผลิก, ผลิกะ หมายถึง [ผะลิกะ] น. ผลึก. (ป.).
[สิขะรี] น. เขาแก้วผลึก คือ เขาไกรลาส. (ป. ผลิก + ส. ศิขรี).
น. หินผลึก. (ป. ผลิก + ส. ศิลา).
[ผะหฺลิด, ผะหฺลิดตะ] ก. ทําให้เกิดมีขึ้นตามที่ต้องการด้วยอาศัยแรงงานหรือเครื่องจักรเป็นต้น เช่น ผลิตข้าว ผลิตรถยนต์ ผลิตครูผลิตบัณฑิต. (ป.).
[ผะหฺลิด, ผะหฺลิดตะ] ก. ทําให้เกิดมีขึ้นตามที่ต้องการด้วยอาศัยแรงงานหรือเครื่องจักรเป็นต้น เช่น ผลิตข้าว ผลิตรถยนต์ ผลิตครูผลิตบัณฑิต. (ป.).
น. การทําให้เป็นผล.
น. ผลที่ทําขึ้น, ผลที่ได้จากการผลิตด้วยอาศัยแรงหรือเครื่องจักรเป็นต้น.
น. สิ่งที่ทําขึ้น.